آموزش رو خوانی و ساده خوانی

به طور نمونه:

معلم برای ارزشیابی از عملکرد خود بر اساس مقیاس درجه‌بندی فوق می‌تواند از روشهای مختلفی استفاده کند:

الف- روش خودسنجی : در این روش، معلم روش تدریس خود را با توجه به ملاک مطرح شده، مورد ارزشیابی قرار می‌دهد. برای این کار می‌تواند با استفاده از یک ضبط صوت، جریان فعالیت‌های انجام شده در جلسۀ تدریس را روی نوار ضبط کند و با گوش دادن به آن، رفتارهای خود را مورد ارزشیابی قرار دهد.

ب- ارزشیابی معلمان دیگر: با قراردادن مقیاس درجه‌بندی شده در اختیار یکی از همکاران، از او می‌خواهیم تا رفتار ما را در جریان تدریس مورد ارزشیابی قرار دهد.

ج- ارزشیابی دانش‌آموزان: معلم از دانش آموزان خود بخواهد تا درباره ی روش تدریس و نحوۀ ادارۀ کلاس او نظر بدهند.

9- عوامل مؤثر در برقراری انضباط:

الف) انتخاب روش مناسب برای تدریس: (دربارۀ روش تدریس مناسب قبلاً توضیح داده شد).

ب) توجه معلم به همه ی دانش آموزان: هرگاه دانش‌آموز یا دانش‌آموزانی احساس کنند که فراموش شده‌اند و یا مورد توجه معلم کلاس نمی‌باشند، نظم کلاس را به هم می‌زنند. لذا معلم ضمن توجه به همۀ افراد کلاس، در سؤال و مشورت نمودن هم افراد خاصی را مد نظر نداشته باشد، چرا که این عمل موجب می‌شود که دیگر دانش‌آموزان برای جلب توجه معلم و اثبات وجود خود دست به کارهایی بزنند که نظم کلاس به هم بخورد که این عمل در بسیاری از موارد با استیضاح معلم و عیب جویی از او همراه است.

ج) وقت‌شناسی معلم: یکی از مسائل بسیار مهم در زمینۀ برقراری نظم در کلاس درس، توجه معلم به وقت کلاس  است، معلم باید خود رامقید سازد که سر ساعت مقرر در کلاس خود حاضر شود تا شاگردان نیز به تبعیت از او به نظم و ترتیب عادت کنند. معلمی  که دیر سر کلاس حاضر می‌شود، خود موجبات بی‌انضباطی بعدی دانش‌آموزان را فراهم می‌سازد.

د) رعایت عدالت: اگر دانش‌آموزان احساس نمایند که معلم میان آنهاتبعیض قائل می‌شود به این معنا که گناه یکی را نادیده گرفته و دیگری را به خاطر همان گناه مورد مجازات قرار می‌دهد، موجبات بی‌انضباطی در کلاس را فراهم خواهند کرد.

ه) وضع ظاهری معلم: از مسائل دیگری که اغلب موجب بی‌نظمی در کلاس می‌شود، عدم توجه معلم به وضع ظاهری خود می‌باشد. مسلماً معلمی که با سر و وضع نامناسب وارد کلاس می‌شود، مسلماً مورد استهزاء دانش‌آموزان قرار گرفته و نمی‌تواند تا آخر ساعت از خنده آنان جلوگیری کند. لذا معلم قبل از ورود به کلاس، بایستی یکبار  سراپای خود را در آینه ببیند.

و) شیوۀ گفتن معلم: مطالب باید روشن و رسا باشد وکلماتش شمرده و مفهوم ادا گردد. معلمانی که نامفهوم و آهسته و لکنت دار  صحبت می‌کنند یا لهجه غلیظ و ناراحتی دارند، ناگزیر علاقه و توجه دانش‌آموزان را از کار کلاس پرت و منحرف می‌سازند. تا آنجا که شاگردان به کلی خسته و آزرده گردیده و برای مشغول ساختن خود و یا به قصد انتقام گرفتن از مزاحمت معلم شروع به تمسخر و آزار وی می‌نمایند. و همچنین داشتن تکیه کلامهای بی مورد نیز گاهی موجب بی‌نظمی در کلاس می‌شود و دانش‌آموزان در اینگونه موارد، معلم خود را با تکیه کلام مربوطه اش می‌شناسند، مثلاً اگر تکیه کلامی نظیر «علیهذا» داشته باشد، دانش‌آموزان به او لقب آقای «علیهذا» می‌دهند و موقع صحبت کردن و یا تدریس تکیه کلام او را می‌شمارند و گاهی با هم سر درست بودن تعداد آن اختلاف نظر داشته و بحث می‌کنند و این مسأله نیز خود عامل بی‌نظمی در کلاس می‌شود. لذا باید از بکار بردن هر گونه تکیه کلامی و ادای نادرست کلمات در هنگام تدریس خودداری نمود.

ز) وجود عادات نامطلوب در معلم: معلم گاهی، حرکاتی نظیر: تکان دادن شانه، حرکات ناموزون پلکها یا ابرو از خود بروز

می دهد و یا عاداتی نظیر بازی کردن با دکمه، لباس و یا موی سر و صورت و امثال اینها دارد که این کارهای او نیز در ایجاد بی انضباطی در کلاس مؤثر است.

ح) مقبولیت و محبوبیت معلم: مقبولیت معلم در نظر دانش آموز، یا به طور کلی هر مافوقی در نظر مافوقی که نقش تکامل بخشی دارد ارتباط کامل، با دو گروه امتیازات محسوس و مسلمی دارد که عبارتند از امتیازهای روحی و عقلی:

امتیازات عقلی معلم، او را در نظر دانش آموز «مقبول» می‌کند و امتیازات روحی معلم تؤام با امتیازات عقلی «محبوبیت» او می‌شود. امتیازات روحی را می‌توان در اتصاف به صفات مثبت تا مرز «فضیلت» و تبری از صفات منفی تا سر حد «تزکیه» خلاصه کرد.

در آموزش روخوانی قرآن اصول زیر مورد توجه قرار گیرد:

الف) تکمیل کتاب قرآن پایان‌درسی با جزوۀ ساحل امواج

ب) عرضه تخته ای روخوانی قرآن

ج) بهره‌گیری از دانش آموزان تیزهوش برای تدريس

د) تعریف جمعی و فردی درس‌های روخوانی

ه) بهره‌گیری از روش تفریحی و بازی در روخوانی قرآن (از راه غلط خواندن و اصلاح آن توسط دانش آموزان)

و) وادار به تند خوانی کردن دانش آموز

ز) به کار بردن درس روخوانی در قرآن (پیدا کردن مفاد درس تدريس شده از قرآن)